Παγώνοντας ξανά τους πόλους: Το Plan B για τη Γη

Ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ ανέλαβε να εξερευνήσει ριζοσπαστικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Οι ανησυχίες για το κατά πόσο οι ιδέες, που θα βρεθούν στο μικροσκόπιο, είναι υλοποιήσιμες ή για το αν έχουν παρενέργειες, υπάρχουν και οι ενστάσεις είναι πολλές. Ωστόσο οι συγκεκριμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι αξίζει να εξεταστεί κάθε πιθανή λύση για την σωτηρία του πλανήτη.

Η ομάδα θα εργάζεται σε ένα νέο ερευνητικό κέντρο στην πόλη με την ονομασία «Κέντρο για την Αποκατάσταση του Κλίματος» (Centre for Climate Repair) και η προσπάθειά της στηρίζεται στην πεποίθηση ότι η γεω-μηχανική μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην προστασία της ανθρωπότητας.

Οι υπέρμαχοι των γεω-δυναμικών λύσεων υποστηρίζουν εδώ και καιρό ότι από τη στιγμή που μεγάλες οικονομίες και βιομηχανίες αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στους στόχους για μείωση των εκπομπών ρύπων, απαιτούνται πιο δραστικά μέτρα.

Ορισμένες περιβαλλοντικές οργανώσεις εξακολουθούν πάντως να αντιτίθενται σθεναρά στην ιδέα κάνοντας λόγο για μη αποδεδειγμένες λύσεις, που αποσπούν την προσοχή από την ανάγκη για άμεση και αποφασιστική αλλαγή σε τεχνολογικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, με στόχο  την αισθητή μείωση των ρυπογόνων εκπομπών.

Ας δούμε όμως ποιες είναι οι ιδέες που θα εξετάσει η ομάδα του Κέμπριτζ.

α) Βάζοντας τους πόλους «στην κατάψυξη»

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Μία από τις ιδέες είναι να γίνουν πιο «φωτεινά» τα σύννεφα πάνω από τους πόλους. Τροφοδοτώντας με θαλασσινό νερό ψηλούς ιστούς πλοίων μπορούν να παραχθούν μικροσκοπικά σωματίδια άλατος, που θα ψεκάζονται στην ατμόσφαιρα και θα διαχέονται στα σύννεφα, ενισχύοντας την αντανακλαστικότητά τους. Οι περιοχές κάτω από τα σύννεφα θα ψύχονται.

β) Ανακύκλωση του CO2

Mία άλλη προσέγγιση συνιστά παραλλαγή της ιδέας της δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (CCS). Με το CCS δεσμεύοντας εκπομπές από σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής που στηρίζονται στο λιγνίτη ή το αέριο ή από χαλυβουργίες και αποθηκεύονται σε υπόγειες εγκαταστάσεις. Ο Πίτερ Στίρινγκ, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ, αναπτύσσει ένα πιλοτικό σύστημα δέσμευσης και χρήσης (CCU) σε συνεργασία με την Tata Steel στο Πορτ Τάλμποτ της Ουαλίας, το οποίο στην ουσία ανακυκλώνει διοξείδιο του άνθρακα.

γ) Πρασίνισμα των ωκεανών

Ακόμη μία ιδέα που θα εξετάσει το νέο κέντρο είναι το πρασίνισμα των ωκεανών ώστε να μπορούν να δεσμεύουν περισσότερο C02. Σχετικά πειράματα στο παρελθόν είχαν δείξει ότι η προσπάθεια δεν είναι ιδιαίτερης αποτελεσματικότητας, ώστε να αξίζει το κόστος της, ενώ θα μπορούσε να έχει αρνητικές συνέπειες στο οικοσύστημα.

Την όλη πρωτοβουλία συντονίζει ο Σερ Ντέιβιντ Κινγκ, πρώην επιστημονικός σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης. «Τα όσα θα κάνουμε μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, θα καθορίσουν το μέλλον της ανθρωπότητας για τα επόμενα 10.000 χρόνια. Και παρόλα αυτά δεν υπήρχε κανένα μεγάλο κέντρο στον κόσμο που να εστιάζει σε αυτό το ζήτημα» δήλωσε ο ίδιος στο BBC, εκφράζοντας την ελπίδα το κέντρο να καταλήξει σε λύσεις. 

Πηγή: naftemporiki.gr