Ο Δρ Lal ανακάλυψε ότι με τον ίδιο τρόπο που τα
μπολ επιτρέπουν στον ήχο να αντηχεί, μικρότερες εκδόσεις θα μπορούσαν να
αλληλεπιδρούν με το φως, επιτρέποντας στα φωτοβολταϊκά κύτταρα να συλλέγουν
ηλιακή ενέργεια με μεγαλύτερη απόδοση.
Προηγούμενη
έρευνα έχει αποδείξει ότι το φως συμπεριφέρεται διαφορετικά σε νανοκλίμακα.
Συρρικνώνοντας τα κύτταρά του σε αυτό το επίπεδο, ο Lal, που τώρα εργάζεται στο
ANU (Australia National University), ήταν σε θέση να παρουσιάσει μια συσκευή με την ικανότητα να συλλαμβάνει
σημαντικά περισσότερο φως και να το μετατρέπει σε ηλεκτρική ενέργεια.
«Τα τρέχοντα
πρότυπα ηλιακών συλλεκτών χάνουν ένα μεγάλο ποσό του φωτός-ενέργειας, καθώς αυτό
χτυπά την επιφάνειά τους, καθιστώντας την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας των
πάνελ αναποτελεσματική», λέει ο Niraj. «Αλλά αν τα κύτταρα είναι σε σχήμα μπολ,
τότε το φως αναπηδά γύρω στο εσωτερικό του κυττάρου για μεγαλύτερο χρονικό
διάστημα».
Ο Niraj αποκαλεί
αυτή τη διαδικασία "plasmonic resonance" και υποστηρίζει ότι τα nanobowls του έχουν τέσσερις
φορές την απόδοση των επίπεδων ηλιακών κυττάρων, στο εργαστήριο, τα οποία όταν κατασκευάζονται
από μόνο ένα υλικό, όπως το πυρίτιο, έχει μια απόδοση 25 τοις εκατό.
Ο Δρ Lal και η ομάδα του διερευνούν τώρα τρόπους με
τους οποίους ο σχεδιασμός του nanobowl μπορεί να ενσωματωθεί σε δομές tandem. «Αν
μπορούμε να κάνουμε μια ηλιακή κυψέλη που “βλέπει” περισσότερα χρώματα και διατηρεί το σωστό φως στα σωστά επίπεδα, τότε θα
μπορούσαμε να αυξήσουμε την αποδοτικότητα ακόμη περισσότερο».
Home | Sitemap | Συνεργασία | Επικοινωνία |
Copyright © 2024 - 4green.gr