Κέλυφος προστασίας από τα… έξοδα!

Τα κτίρια στην Ελλάδα είναι υπεύθυνα για το 36% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας, ένα ποσοστό που συνεχώς αυξάνεται και το 73% του οποίου αφορά τη θέρμανση των χώρων μιας κατοικίας και τη χρήση ζεστού νερού. Βασικότερη αιτία για αυτά τα ποσοστά είναι η παλαιότητα των κτιρίων και η έλλειψη θερμομόνωσης. 

Η σωστή θερμομόνωση ενός κτιρίου μειώνει σημαντικά την κατανάλωση ενέργειας και ως εκ τούτου αποτελεί βαρόμετρο για τον περιορισμό των εξόδων για τη θέρμανση και την ψύξη των χώρων μιας κατοικίας, ή οποιουδήποτε άλλου κτιρίου. Παράλληλα δε, η ορθή θερμομόνωση έχει ως αποτέλεσμα και τη σημαντική μείωση του περιβαλλοντικού «αποτυπώματος» του εκάστοτε κτιρίου, γεγονός που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την ελλάτωση της σχετικής μόλυνσης. 

Όταν αναφερόμαστε στη θερμομόνωση του κελύφους ενός κτιρίου, εννοούμε τη μόνωση της ταράτσας, των περιμετρικών τοίχων, της πυλωτής, εάν υπάρχει και των υπόγειων χώρων. Η ταράτσα, συνήθως, ευθύνεται για τις μεγαλύτερες απώλειες θερμότητας σε ένα κτίριο. Η καλύτερη επιλογή σε αυτήν την περίπτωση, είναι η μόνωση της ταράτσας και στη συνέχεια η φύτευσή της που μας παρέχει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, τόσο αισθητικά όσο και μονωτικά. Σε κάθε περίπτωση, η ταράτσα πρέπει να μονώνεται, αφενός για να μην έχουμε απώλειες θερμότητας κι αφετέρου για την προστασία των πλακών. Η μόνωση ενός κτιρίου γίνεται με τρεις τρόπους: είτε με εξιλασμένη πολυστερίνη, είτε με διογκωμένη πολυστερίνη , φελιζόλ δηλαδή, ή με ινώδη υλικά, όπως ο πετροβάμβακας και ο υαλοβάμβακας. Υπάρχουν επίσης και οικολογικά, φυσικά υλικά, όπως είναι ο φελλός και η κυτταρίνη. Στην Ελλάδα κυρίως χρησιμοποιείται η εξιλασμένη πολυστερίνη, λόγω των δομικών υλικών που επιλέγονται κυρίως για δόμηση, όπως είναι το μπετόν και τα τούβλα. 

Η μόνωση είναι καλύτερα να τοποθετείται στην εξωτερική πλευρά του κελύφους, ώστε να προστατεύεται και το ίδιο το κέλυφος από τις καιρικές συνθήκες. Οι περιμετρικοί τοίχοι μπορούν να μονωθούν είτε κατά την κατασκευή του κτιρίου είτε και μετά. Συνήθως επενδύονται εξωτερικά με θερμομονωτικά υλικά που σοβαντίζονται στη συνέχεια με επίσης ειδικούς θερμομονωτικούς σοβάδες . 

Τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα στη μόνωση των περιμετρικών τοίχων είναι ότι δεν δημιουργούνται θερμογέφυρες στα σημεία όπου ο τοίχος συναντά τα στοιχεία από μπετόν, προστατεύονται οι τοίχοι από την υγρασία. Έτσι, αυξάνεται η διάρκεια ζωής τους και μειώνεται το φαινόμενο της θερμικής νησίδας, καθώς δεν συσσωρεύεται θερμότητα στην επιφάνεια του τοίχου, η οποία θα απελευθερωθεί στο περιβάλλον κατά τη διάρκεια της νύχτας.  

Στα υπόγεια, η μόνωση πρέπει να γίνει κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Σε περίπτωση που δεν έχει μονωθεί ο υπόγειος χώρος, μπορεί να μονωθεί εσωτερικά στη συνέχεια, ώστε να μειωθούν οι απώλειες όσο είναι δυνατόν. Η μόνωση είναι απαραίτητη, ειδικά εάν ο χώρος είναι κατοικήσιμος. Τα μονωτικά υλικά μπορούν να έχουν και πρόσθετες ιδιότητες πέρα από την παροχή θερμικής άνεσης. Μπορούμε να επιλέξουμε υλικά τα οποία θα μας παρέχουν ηχομόνωση, θα είναι αδιάβροχα και θα προστατεύουν από τη φωτιά. Ανάλογα με τις ανάγκες του κτιρίου επιλέγουμε και το αντίστοιχο υλικό, ενώ ένας επιπλέον παράγοντας για την επιλογή υλικού μόνωσης είναι και ο οικολογικός χαρακτήρας του υλικού.

Η σωστή μόνωση των κτιρίων είναι το πρώτο βήμα για την εξοικονόμηση ενέργειας, χρημάτων και για την προστασία του περιβάλλοντος. Μειώνοντας τις απώλειες θερμότητας, μειώνονται κι οι απαιτήσεις σε θέρμανση και ψύξη, άρα και οι ρύποι. Η θερμομόνωση μας παρέχει ένα υγιεινό και άνετο περιβάλλον διαμονής και μείωση του κόστους θέρμανσης και ψύξης του χώρου μας.

Η πυλωτή είναι επίσης ένας χώρος του σπιτιού που πρέπει να θερμομονώνεται εφόσον υπάρχει. Συγκεκριμένα στις πυλωτές πρέπει να μονώνεται η επίπεδη επιφάνεια, τα δοκάρια και μέχρι κάποιο σημείο και οι κολώνες, ώστε να μην δημιουργούνται θερμογέφυρες.