Δοκιμή του ROSI στην Τανζανία

Το ROSI, ένα νέο, φορητό σύστημα φιλτραρίσματος νερού, έχει τη δυνατότητα να λειτουργήσει είτε με ηλιακή, είτε με αιολική ενέργεια και εκτελεί τις πρώτες του δοκιμές στην Τανζανία.

Tweet

Τα βακτήρια και οι ιοί, που μεταδίδονται μέσω του νερού, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλά πολλά μέρη στην Αφρική δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό. Το Mdori, στην Τανζανία, είναι ένα από αυτά. Σαν να μην έφτανε αυτό, το φυσικό μεταλλικό νερό στην περιοχή, έχει πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι και φθόριο. Το νέο σύστημα φιλτραρίσματος νερού, ROSI, μπορεί να το αλλάξει αυτό.

Λόγω των υψηλών θερμοκρασιών και του ξηρού κλίματος, εκτός της περιόδου των βροχών, το νερό στο Mdori σπανίζει. Σύμφωνα με το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καρλσρούης (KIT), από όπου τρέχουν οι δοκιμές του συστήματος, ένα πηγάδι στο Mdori. από το οποία μπορεί να εξαχθεί φυσικό νερό πηγής, παράγει νερό με πάρα πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι και περιεκτικότητα φθορίου 60μg ανά λίτρο, 40 φορές πάνω από το επίπεδο που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) θεωρεί ασφαλές για ανθρώπινη κατανάλωση.

Για να βρεθεί μια λύση σε αυτό το πρόβλημα, οι καθηγητές Andrea Schäfer και Bryce Richards ανέπτυξαν το ROSI (Reverse Osmosis Solar Installation) και το δοκιμάζουν στο Mdori. Το ROSI είναι σε θέση να φιλτράρει τις ανεπιθύμητες ουσίες, τα βακτήρια και τους ιούς από το νερό, καθώς και να μειώσει τα επίπεδα φθορίου, στις επιτρεπτές συστάσεις του WHO.

Προκειμένου να γίνει αυτό, το σύστημα «συνδυάζει μεμβράνες υπερδιήθησης πό περίπου 50 nm σε μέγεθος πόρου, για να διατηρήσει μακρομοριακές ουσίες, τα σωματίδια, βακτήρια και ιούς με μεμβράνες, για νανοδιήθηση και αντίστροφη  ώσμωση, με μεγέθη πόρου κάτω από 1 nm, για την απομάκρυνση των διαλυμένων μορίων από το νερό».

Το ROSI έχει σχεδιαστεί, ώστε να είναι ανθεκτικό, φορητό και να λειτουργεί με ηλιακή ή/ και αιολική ενέργεια. Εάν υπάρχει πάρα πολύ λίγη ενέργεια διαθέσιμη, για παράδειγμα κατά τη διάρκεια της νύχτας ή λόγω νεφοκάλυψης, η διήθηση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Αυτό ήταν κάτι που οι Schäfer και Richards κοίταξαν στις δοκιμές τους.

«Αν είναι λιγότερη ενέργεια διαθέσιμη, η πίεση μειώνεται. Ως αποτέλεσμα, λιγότερο νερό περνά από τις μεμβράνες. Η συγκέντρωση φθορίου αυξάνεται για ένα σύντομο χρονικό διάστημα», εξηγεί ο Schäfer. «Η συγκέντρωση του φθορίου και άλλων ρύπων, ωστόσο, αντισταθμίζεται όταν το νερό περνά και πάλι από το φίλτρο. Ως εκ τούτου, το νερό είναι απολύτως ασφαλές».